Skip to main content

Interview met Stef Biesemans

Een belgische arts vertelt over zijn ervaring met het werken in een Duits ziekenhuis

Ik ben erg blij dat ik nu in Duitsland de mogelijkheid heb om mijn opleiding tot orthopedisch chirurg te doen.

Omdat Anne Kewitsch van Academie Aan de Angstel hem lessen in medisch Duits heeft gegeven, interviewt ze Stef Biesemans, 26 jaar, afkomstig uit Geel (België) en sinds een paar maanden woonachtig in Maaseik met zijn vriendin.

Hij heeft de Bachelor Geneeskunde in Diepenbeek, Hasselt en de Master Geneeskunde in Leuven afgerond.

Wat is de reden dat je jouw specialisatie in Duitsland wilde doen?


Mijn voorkeur om mijn assistentschap via KU Leuven te doen, ging helaas niet door, omdat ze 24 kandidaten en maar plaats voor 8 hadden. Ik was niet een van de gelukkigen. Ik heb één jaar vrij assistentschap orthopedie gedaan in AZ Sint-Dimpna Geel. Na dat jaar was ik overtuigd van mijn keuze voor orthopedie. Nadat ik in UZ Brussel en UZ Gent opnieuw te horen kreeg dat er nog één iemand was die ze net iets beter vonden, besloot ik naar Duitsland te gaan voor de opleiding. Op voorwaarde dat ik in België zou kunnen blijven wonen en pendelen.

Hoe heb jij je voorbereid om naar Duitsland te gaan om te studeren?

Aan mensen die de weg naar Duitsland al hadden gevonden, heb ik raad gevraagd bij zaken die ik moeilijk vond. Na ongeveer 2,5 maanden met 3 x 1,5 uur les bij Academie Aan de Angstel heb ik het B2-examen met succes afgelegd. Daarna ben ik een paar weken − vooral omdat het aan de Duitse kant niet zo snel loopt − bezig geweest met de administratie, die ik per post naar de Ärztekammer moest sturen. Vervolgens heb ik 2 kortere lessen als voorbereiding op het vaktaalexamen medisch Duits gevolgd en veel privé geoefend met een andere arts/leerling voor de Fachsprachprüfung. Tussendoor heb ik via BKV een Hospitation geregeld in Heinsberg, waar ik na het behalen van de Approbation meteen kon beginnen.

In welk ziekenhuis werk je nu?

Ik werk in een klein regionaal ziekenhuis met ongeveer 250 bedden, het Städtisches Krankenhaus in Heinsberg. Heinsberg ligt 34 km van Maaseik, een halfuur rijden. In het ziekenhuis zijn 10 assistenten chirurgie die roteren over abdominale/algemene heelkunde, orthopedie/traumatologie, vaatchirurgie en spoed (heelkunde). Er zijn geen spoedartsen, de patiënten worden meteen heelkundig of internistisch getriageerd en door de verantwoordelijke assistent (en evt. Oberarzt) behandeld.

Wat is het verschil met Belgische ziekenhuizen?

Het verschil is dat ze vooral bij orthopedische/traumatologische rekening houden met het soort verzekering van de patiënten. Dat bepaalt het type kamers, al dan niet door de Chefarzt geopereerd worden en in de Sprechstunde van de eigen orthopedische dienst verder uitbehandeld worden. Vaak loopt de verdere behandeling via een privépraktijk. De patiënten zijn vriendelijk, maar evenals collega’s, leidinggevenden en verpleegkundigen zijn ze gereserveerd bij het eerste contact. De communicatie gaat na de eerste 2 maanden zeer vlot. Met collega’s ga ik nu ook buiten het werk om.

Is het werken in het ziekenhuis anders dan in België?

Nog een verschil met België is dat hier op de spoedafdeling echte ‘verpleegkundigen’ werken. Op de afdelingen werken zorgkundigen, waardoor het takenpakket van de zaalarts wat uitgebreider is dan in België (o.a. bloedafnames, medicatie vrijgeven, infusen leggen, bloedtransfusies, administratie…). Dit vind ik een van de weinige maar belangrijke minpunten aan de werksituatie op een Duitse afdeling chirurgie, aangezien de focus door deze taken van de hoofdzaak van de opleiding (opereren en verwerven theoretische kennis als arts) wordt afgeleid. In de praktijk kost het werken zo’n 50 à 55 uur per week. We krijgen maximaal 45 uur per week uitbetaald. De rest van de overuren wordt nadien als verlof ("Freizeitsausgleich") ingepland.

Is de opleiding anders dan in België?

Ik heb wat minder OK-tijd, maar als tweedejaars assistent mag ik kleinere operaties als ‘Leitende Operateur’ doen. Voor het verloop van de opleiding en het opstellen van een stageplan ben ik hier zelf verantwoordelijk. Ik kan in principe 6 jaar in hetzelfde ziekenhuis blijven om de volledige opleiding tot Facharzt te doen. Ik wil mijn jaar assistentschap in Geel te laten ‘Anerkennen’ en laten meetellen voor de 6 jaar. Mijn plan is om 2,5 jaar in Heinsberg bezig te zijn met het afronden van de Truncus communis. Daarna wil ik graag nog 1,5 of 2 jaar naar België (ZOL, Genk) om het zesde jaar en eventueel het fellowship in de Uniklinik van Aken te doen.

Hoe ziet jouw leven er verder uit?

Het bevalt me goed in de gezellige, kleine stad Heinsberg met ca. 2500 inwoners. Maar omdat het maar een halfuur rijden van mijn woonplaats in België is, leef ik voornamelijk in België. Gemiddeld 2 weekenden ga ik terug naar mijn thuisstad Geel, om zaterdags een wedstrijd te spelen, als de tijd het toelaat vrijdagavond te trainen en mijn familie te bezoeken. Door de week maak ik tijd vrij om te sporten, dit is dan meestal joggen/padel/tennis.
Wat is het beste van de twee landen?
Omdat ik in Duitsland mag werken aan mijn specialisatie en inmiddels mede dankzij Academie aan de Angstel redelijk goed medisch Duits kan praten, voel ik me geen vreemde meer. Bovendien is het Duitse brood heerlijk. Toch zou ik nooit uit België vertrekken, daar liggen mijn roots en nergens vind je zulk lekker bier en gebak als in België.

 ONS AANBOD VOOR MEDISCHE PROFESSIONALS IN DUITSLAND, ZWITSERLAND EN OOSTENRIJK

Profielfoto A.K.XSGeschreven door Anne Kewitsch