Op 23 november las ik een opiniestuk van Monique Gooren in het NRC met als titel: ‘Loodgieter m/v? Nee, noem ons liever loodgietster‘.
Dat vond ik opvallend, omdat ik het idee heb dat hier in Nederland bijna niemand stilstaat bij de vorm van beroepsnamen of men vindt dat iedereen dezelfde vorm – de mannelijke – moet hebben (de arts, de manager, de docent, de verkoper).
Hoe anders is dat in Duitsland. Daar bestaan mannelijke en vrouwelijke beroepsvormen. Neem b.v. der Arzt - die Ärztin, der Manager - die Managerin, der Verkäufer - die Verkäuferin. (Soms verandert ook nog de klinker zoals bij Arzt – Ärztin).
Daarnaast zijn in Duitsland nieuwe vormen ingevoerd, waarmee je mensen of groepen van mensen aanspreekt.
Katja Zaich* heeft er een mooi stuk over geschreven.
Der, die, das …
Der, die, das – iedereen die ooit Duits heeft gehad op school, kent deze woordjes en weet dat die in de Duitse grammatica een nogal prominente rol spelen en der staat voor ‘mannelijke’ woorden, zoals der Tisch of der Stuhl, die voor ‘vrouwelijke’ woorden, zoals die Kleidung of die Straße. Bij personen en dieren nemen we mannelijk en vrouwelijk heel letterlijk. We duiden mannelijke personen en dieren normaal gesproken met der-woorden en vrouwelijke met die-woorden aan: der Mann, der Arzt, der König versus die Frau, die Ärztin, die Königin.
